κιρκήλατος

κιρκήλατος, -ον (Α)

αυτός που καταδιώκεται από τον κίρκο («κιρκηλάτου ἀηδόνος», Αισχύλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κίρκος + -ήλατος (< ἐλαύνω «οδηγώ, διώκω»), πρβλ. ιππ-ήλατος, τροχ-ήλατος. Το -η- λόγω «εκτάσεως εν συνθέσει»].